شهید قاسم گودرزی

«برای رسیدن به او باید قلب دائم خدا خدا کند.»

متن کامل دستنوشته در «ادامه مطلب»

بسم الله الرحمن الرحیم

اول هر کار حمد و سپاس خداوند یکتا و بعد سلام و درود خدا و تمامی بندگان صالح خدا و شهیدان و صدیقین بر محمد بن عبدالله (ص) و اما بعد از خداوند کریم و غفار خواهانم که توفیق بندگی و عمل صالح و ترک معصیت به همگی خصوصاً برادر بزرگوارم حاج آقا احمدی‌زاده عنایت بفرماید.

چه صفایی، چه محبتی، چه عشقی و چه وفایی! برادر احمدی‌زاده خواسته که من برای او مطلب بنویسم.

من که از خود هیچ ندارم. هر چه هست خداست. هستی و نیستی، بود و نبود، فنا و حیات، همه از اوست. خداوندی که به ما عنایت می‌کند و ما کفران، او می‌بخشد و ما دوباره تکرار گناه و لی باز می‌گوید: بیا! ولی ما از او فرار می‌کنیم، او می‌خواند و ما از او رو بر‌می‌گردانیم و همین انسان که گناه می‌کند- کفران می‌کند- رو برمی‌گرداند، از او فرار می‌کند، روز جزا خداوند به ملائک خطاب می‌کند (خذوه فقلوه ثم جحیم صلوه) بگیرید و او را ببندید و داخل آتش بیندازید.

ولی من می‌خواهم بگویم که ای خدا تو خود گفتی (وَ نَفَختُ فیهِ مِن روحی) از روح خودم در تو ای انسان دمیدم، چطور میخواهی روح خود را در آتش بسوزانی؟

ای خدا ما به عشق تو و اهل بیت (ع) داخل در این سرزمینهای مقدس شدیم یا نه تو خود خواستی که ما به اینجا بیاییم. والله قسم هر کس نمی‌تواند داخل در جبهه شود. باید حسین (ع) پای ورقه ما را امضا کند تا بتوانیم وارد شویم.

آری صحبت زیاد، وقت کم و راه پرفراز و نشیب. برای رسیدن به او باید قلب دائم خدا خدا کند. یک لحظه غفلت یعنی همان سقوط. ولی این را هم بگویم که شعر جالبی است که می‌گوید:

تا که از جانب معشوقه نباشد کششی                 کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

۶۴/۱۱/۷